De Foto's

Het Medium...

Trees en Chris hadden Mia, Herman, Christine en mezelf uitgenodigd bij hun thuis om nog eens wat bij te praten. Om te vermijden dat Trees en Chris teveel werk aan ons bezoek zouden hebben stelden we voor om ergens iets te gaan eten. Ook Mia en Herman vonden dat goed dus wij naar Brasserie het klaverblad. Geen exotische naam die de originaliteit van de eigenaar zou verraden maar toch hebben we er lekker “a la carte” geluncht. Daarna reden we langs Tom’s nieuwe woonst en controleerden ook tuin en woning van Wim die vlakbij woont.
Daarna terug naar de Nijverheidsstraat 33 in Destelbergen want er moest nog heel wat afgebabbeld worden. Alle afwezige familieleden werden één voor één onder de loupe genomen. Bijna niemand ontsnapte eraan. Als alle levenden eraan waren gegaan kwamen de overledenen aan de beurt, Maurice en dan Jo… Mia vertelde dat ze eens een seance had meegemaakt om met de geest van Jo in contact te treden. Er werd met een omgekeerd glas dat over de tafel schoof “gecommuniceerd” met Jo. Daar kan ik helemaal niet in geloven. Wat er juist gebeurd weet ik niet maar dat het bedrog is staat voor mij als een paal boven water. Ik begon het in het belachelijke te trekken. Dat was voor Herman het moment om zijn rol te vervullen, hij tekende hoe het kwam dat het glas zo vlot over en weer kon lopen. Teken voor iedereen om eens goed te lachen en verder te genieten van een leuke middag. Een lekker avondmaal later vertrokken we weer naar Brugge nadat we Mia & Herman in Middelkerke hadden afgezet.

zeilwedstrijd met platbodems op het IJsselmeer, zaterdag 4 augustus :

Voor de kust van Stavoren was er een zeilwedstrijd gepland met platbodems. Wim Kortbeek had er ons attent op gemaakt. We zijn nog steeds op zeilvakantie in Warns vlakbij Stavoren, dus gaan we kijken. Met de fiets naar het IJsselmeer en een plaatsje gevonden op de dijk. We waren er rond 13u15 maar er was al heel wat volk aanwezig ondanks het feit dat de wedstrijd zelf maar rond 14u15 begon. We vonden een plaatsje tussen de Friezen en installeerden ons net gekochte vouwzeteltjes

knus naast elkaar.
Wim, Etienne en Johan waren nergens te zien. Ze waren gisteren met de zeilboot vertrokken van Warns naar Workum en zouden vandaag langs Stavoren komen om de wedstrijd te volgen. Plots zag ik Wim op het water, hij maakte zich klaar om door de sluis te gaan. Toen ze aan de wachtsteiger lagen ging ik hen begroeten. Leuk was dat want ook alle wedstrijdboten lagen voor de sluis vertrekkensklaar.

Eén voor één hesen ze de zeilen en vertrokken, zonder motor, opkruisend naar het IJsselmeer toe. Indrukwekkend!
Alle “Skûtsjes” vaarden op en neer om de windrichting en de golven te meten om zo de beste startpositie te vinden. Na het schot van “vertrek min 10 minuten” zag je ze al positie kiezen om zo goed mogelijk bij de startlijn te zijn bij het vertrek (maar er niet over want dan word je gediskwalificeerd!).

Eén voor één hesen ze de zeilen en vertrokken, zonder motor, opkruisend naar het IJsselmeer toe. Indrukwekkend!
Alle “Skûtsjes” vaarden op en neer om de windrichting en de golven te meten om zo de beste startpositie te vinden. Na het schot van “vertrek min 10 minuten” zag je ze al positie kiezen om zo goed mogelijk bij de startlijn te zijn bij het vertrek (maar er niet over want dan word je gediskwalificeerd!).
De wedstrijd was mooi begonnen, aan de overkant van het IJsselmeer hadden we al enkele flinke onweersbuien gezien maar wij bleven tot nu toe gespaard. Plots, de wedstrijd was al in een vaste plooi gevallen, 2/3 van de baan waren reeds afgelegd kregen wij onze portie van het onweer. Water werd met emmers over ons gegoten, we moesten vluchten, niet te houden. Alsof de politie ons met het waterkanon verjoeg van de dijk…
Als natte kiekens zijn we dan maar weer naar de camper gereden om ons te drogen, het einde van de wedstrijd was in het water gevallen, de wedstrijd zelf werd ook vervroegd afgeblazen wegens het onweer.
Toch hebben we een fantastische dag gehad, de foto’s zijn er als eeuwige getuigen…
Een lekkere barbecue met Christine, Wim, Johan, Etienne en ikzelf gaven de avond nog wat kleur…

Friesland die scone...

Sinds enkele dagen zijn we weer in Friesland. Nu we onze zeilboot hier in de jachthaven van "Marina Friesland" hebben liggen proberen we zoveel mogelijk hier te vertoeven. Daar zijn we tot nu toe niet rouwig om, alle dagen goed weer om de geplande activiteiten te kunnen doen, in een omgeving die zoals vandaag een Workumenaar ons zei:” het Walhalla van de watersporter”. Inderdaad, een Workumenaar, we fietsten vandaag zo’n 35 km bijeen, voor Tjoeleke een maximum.
We fietsten van Warns over Koudum en Heidenskip naar Workum om via Hindeloopen en Molkwerkum terug naar Warns te keren. De namen van de dorpjes alleen al doen je zin krijgen niet?
Dorpjes? Bij de Friezen moet je wel uitkijken, zo kwamen we enkele jaren geleden aan in Stavoren met onze zeilboot en zochten naar een winkel waar we petroleum konden kopen. Aan een voorbij lopende Stavorenaar vroegen we waar we ergens in het dorp petroleum zouden kunnen vinden…
De Stavorenaar zwaar op de teen getrapt antwoorde:” Dorp, dorp, Stavoren is een stad meneer!” en hij liep nors verder zonder enig ander antwoord…
Wind mee reden we richting Koudum waar we een lekkere Liefmans on the rocks voorgeschoteld kregen en daarna nog een Duvel bezworen met een ciabatta terwijl Tjoeleke zich aan de cake en cappuccino begaf. In ’t kort, weer een zalige dag in Tjoeleke ’s korte leven in Pensioen (ze is sinds 1 augustus 2012 officieel met pensioen).