de garnaaltocht met de Westerly club Nederland 2014

De Garnaaltocht 2014 van de Westerly club Nederland.

Enkele weken geleden krijg ik een mailtje van Wim Kortbeek of ik zin heb de garnaaltocht mee te varen met zijn boot, een Westerly Longbow, de Tearaway.
Natuurlijk wilde ik dat, we hadden al jaren geleden samen zeiltochten gedaan als opstappers en dat was steeds goed meegevallen. De website van de Westerly club Nederland (WCN) gaf me meer info.

Afspraak op woensdag 10 september 2014 tegen 19:30 bij Wim in Knokke-Heist. Goedgemutst vertrekken we naar Dinteloord, de huidige thuishaven van de Tearaway. Na enkele seizoenen in het noorden van Nederland zijn nu de Zeeuwse wateren aan de beurt om een verblijfplaats te geven aan de 33voeter.

Boot klaarmaken voor de tocht en in de kajuit alles in “nachttoestand” schakelen waren de laatste bezigheden die dag. Lekker pitten maar want morgen is het vroeg dag. De schipper plant het vertrek tegen 6:30. We spreken af om het ontbijt al varend te gebruiken dat spaart ons wat tijd. Bij de tochtplanning van Dinteloord naar Roompot bleek aan de Zeelandbrug het laagwater zich rond 11:30 te situeren. Een vroeg vertrek was dus gewenst om onder de brug te kunnen varen bij Colijnsplaat en niet via de doorsteek meer noordelijker met ophaalbrug.

Donderdag 11september 2014

Om 7:15 zijn we vertrokken, de sluis van Dintelsas staat open dus hier al geen oponthoud we kunnen het Volkerak opstomen richting krammersluis.

NNO, 2à 3 Bft dus “motorzeilen” en weinig oponthoud brengt ons vlot bij het Krammercomplex. We krijgen zelfs de tijd niet om aan te meren, de sluiswachter maant ons aan samen met een lichter de doorgang te maken wat we dankbaar ook doen. Opnieuw vlot verkeer.

Eens op de Oosterschelde krijgen we ook meer wind en aan een gezapige 5à 6 knopen loopt onze Westerly vlot de Zeelandbrug tegemoet. Om 11:40 zien we de brug boven en achter ons, met een hoogte van meer dan 15 meter boven het wateroppervlak is de doorsteek geen nagelbijtertje geworden.

Rond 14uur ligt ons bootje aangemeerd op plaats 305, ons aangewezen door de havenmeester. De wind was ondertussen fel opgestoken en we hadden en het laatste deel van de reis toch wel een 4à5 Bft met de stroming mee liepen we gemiddeld 7 à 8 knopen SOG (Speed Over Ground).

Na de Roompot te hebben verkend en een biertje zagen we de andere Westerly’s een voor een binnenlopen.

In eerste instantie zouden er maar 2 of 3 jachten de garnaaltocht maken maar vermoedelijk ook door de goede vooruitzichten was dat aantal gestegen tot 5 zeilboten.

Het lijstje hierbij, een uittreksel van de website van Windguru laat duidelijk de zomerse waarden zien.

We worden door Cor uitgenodigd om bij een drankje de komende reis te bespreken. Hier leer ik ook de andere deelnemers kennen. Een van die deelnemers is Tjerk, blijkbaar de voorzitter hoewel ik dat niet kon terug vinden op de website, vraagt me of ik het verslag wil maken over de tocht. Het is altijd leuk om eens een andere toon te horen over een evenement.

Met plezier ga ik op de vraag van De “Members Only” schipper in, zo kan ik me ook goed inleven in het clubgebeuren. Er wordt afgesproken tegen 7:30 de trossen los te gooien zodat we tegen 8:00 door de Roompotsluis kunnen varen.

Ondertussen is bij ons aan boord ook Koen, de zoon van Wim, aangemonsterd. Zo zal hij vanuit Roompot de tocht naar Blankenberge en terug over de Noorzee mee maken.

Vrijdag 12 september 2014

Rond 6:15 rukt het geratel van de wekker ons weg uit idyllische oorden en brengt ons terug in de Roompot-realiteit: opstaan, douchen en ontbijten zijn de verplichte daden om ons klaar te stomen voor een leuke zeildag. Bij het bekijken van de activiteiten rond de  andere zeiljachten leek Koen af te leiden dat we zeker niet om 7:30 de trossen zouden losgooien. Groot was zijn verwondering dat klokslag 7:30 Tjerk het goede voorbeeld gaf en zijn “Members Only” richting Neeltje Jans stuurde. Als uit het niet volgden ook … en … het voorbeeld zodat we pas als vierde de Roompot verlieten. Achterna gezeten door de Ginger die mede door een krachtige motor ons snel zijn poep liet zien.

Vlot door de Roompotsluis bij een 2à3 Bft NO met stroming mee gleden we tegen 5 kt SOG richting Domburg en Westkapelle.

Rond Domburg waren er al enkele jachten waar de bemanning het op de heupen kreeg omdat het zo traag vorderde. Met wat ik de dag ervoor had gehoord klonk me dat niet vreemd in de oren. Enkele schippers hadden er wat voor over om een lekkere koele pint te drinken op de “boulevard” van Blankenberge.  Deze intentie leek in het water te vallen door het gebrek aan wind. Wat wind niet verkon was wel mogelijk op motor dus spraken 3 van de 5 zeiljachten af de motor bij te zetten om de aankomst tijd te vervroegen.

De bemanning van de Tearaway (waaronder ook uw verslagschrijver) en ook de BOOT van Cor en Lia bleven zeilend doorgaan.

Op de Tearaway hadden we een snood plan, om niet als laatste binnen te lopen planden we onze tocht om onder de Rassen zandbank door te lopen. Daarbij kon de tocht met enkele mijlen verkort worden en waren we als kleinste jacht toch sneller bij de aankomst. We konden onze concurrent goed in het oog houden want hij liep boven de Rassen zandbank. De stippellijn op de kaart is onze track.

Om 14:38 liepen we door de havengeul. We hadden het ruim gehaald van de BOOT wat toch een goed gevoel geeft. We hadden nog ruim de tijd om de brandstoftank vol te gooien bij North Sea Boating zodat we de dag erna daar niet meer moesten aan denken.

De ontvangende jachtclub VNZ (Vlaamse Noordzee Zeilers) had voor ieder van ons een plaats voorzien. Opnieuw bleek Blankenberge een haven te zijn waar je aandachtig moet zijn. De haven is in de spuikom van Blankenberge gelegen zodat je rekening moet houden met flink wat stroming in de haven zeker bij springtij zoals vandaag. Een klein foutje of onachtzaamheid en je kan schade lijden. Er moest enkel voor de zeiljachten betaald worden, het maakte niet uit met hoeveel je op je jacht zit. Dat doen ze steeds als er in clubverband gevaren wordt.

Na het verwelkomen van onze partners Linda (Wim) en Christine (Daan) en de opstapper voor morgen met partner Wilfried en Arlette waren we kompleet om tegen 19 uur naar de Seagull te lopen voor het avondmaal.

Cees van de evenementen commissie gesteund door Winni stelden voor alle bestellingen samen te delen onder de deelnemers  (tot hij vond dat het genoeg was geweest): iedereen akkoord. Het werd een gezellige boel, allerlei leuke verhalen borrelden op tussen de smakelijke gerechten die vlot geserveerd werden. De 17 deelnemers werden getrakteerd op een “amuse geul”, voorgerecht, hoofdgerecht, en dessert. Tjerk bestelde geen dessert maar een “poes-kaffee” en dat was voor Cees het teken van het einde van de gezamenlijke ronde af te kondigen.

Er werd nog lang nagepraat over de tocht die op zaterdag zou plaats vinden. Door de moeilijke tijden qua stroming, tot 14u zouden we stroming tegen hebben werd voorgesteld om langs het “kanaal door Walcheren” te varen en een BBQ te organiseren op de Haringvreter. Dat is een eilandje op het Veerse Meer rechtover het kanaal.

7:30 vertrek Roompot

8:00 vlot door sluis roompot traag zeilen: 2-3bf

3 boten op motor 2 blijven zeilen.

Aankomst in Blankenberge 17u

Eten in de seagull om 19u

Kees en Minne van de evenementenverantwoordelijken stellen voor vanaf het begin tot op het ogenblik dat ze het genoeg achten alle kosten evenredig te delen onder alle deelnemers. Eind tegen ?? uur.

Zaterdag 13 september 2014

Terugtocht naar de haringvreter Veerse Meer voor een BBQ die Gerard ons aanbood. Speciale geschenkjes voor Kees & Minnie voor de organisatie van de garnaaltocht 2014. Ook werd er naar een antwoord gezocht voor een prangend probleem van Gerard: wie is de echte mevrouw Tjuerk

Zondag 14 september 2014

Vertrek rond 11u ? naar Dinteloord aankomst 19:30

Huiswaarts 21:30 na tapas maaltijd in Hotel-Restaurant Thuis!

Thuis rond middernacht

Een Woning Kopen in Spanje

S

inds eind november 2013 zijn we in actie om een eigendom te verwerven in Andalusië, Spanje. Omdat we regelmatig hoorden hoe kopers gefopt werden namen we een advocaat onder de arm om onze keuze aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Als je geen contacten hebt is ook het zoeken naar een goede advocaat niet simpel. Wij spreken onvoldoende Spaans om de contacten in het Spaans te voeren en er zijn weinig meertalige advocaten in Spanje. Van een Vlaming hadden we vernomen dat er in Torré Del Mar een grote groep Vlamingen woonden die er overwinterden. Daar zouden we zeker informatie kunnen inwinnen. Door mensen aan te spreken op een terras hoorden we al zeer snel dat er een Vlaming een restaurant uitbaatte: “La Brasserie” er kwamen regelmatig Vlamingen eten en wat bijpraten. Van de uitbater kregen we een adres van een advocaat die zeer goed werk had verricht voor een koppel die een B&B gestart waren in Andalusië. Wij hebben ook deze man aangesproken en vrij snel kwamen we tot een akkoord over de voorwaarden om ons te helpen bij de verwerving van een woning. Het is nu midden maart 2014 en nog steeds is de zaak niet rond. Dank zij onze advocaat zijn we zeker dat alles in orde zal zijn als de koop doorgaat. Tot nu toe hebben we nog geen Euro betaald, ook niet als voorschot omdat de verkoper dingen achterhoud of traag doorstuurt. Door de grondigheid van Eduardo Pérez van Marbellasolicitors zijn we zeker dat als het project doorgaat alle wolfijzers en schietgeweren zullen ontweken worden.

Het geeft een grote gemoedsrust te weten dat een degelijk onderzoek uitgevoerd wordt.

Hartelijk bedankt Eduardo voor de begeleiding!


woensdag 14 oktober 2015

Bij het lezen van enkele oude teksten van mijn blog zie ik opnieuw dit artikel. Nu zijn we anderhalf jaar verder, het project waarvan ik hierboven schrijf is uiteindelijk niet doorgegaan, dankzij de advocaat die ons de koop af heeft geraden omdat de verkoper niet correct handelde. Telkens als er een wijziging van de overeenkomst gevraagd werd door onze advocaat wijzigde de verkoper weer iets anders.

In het najaar van 2014 zijn we dan opnieuw aan onze zoektocht naar een huisje in de zon begonnen en vonden iets tof in Rincon de la Victoria.

Tweetaligheid In België

Gisteren was ik tijdens het “Twitteren” op een artikel gebotst van de krant  “La Libre Belgique”. Er was blijkbaar een probleem met de taal gesproken tussen politie en een automobilist. De automobilist moet naar ik begrijp nogal brutaal de politie gewezen hebben dat hij in het Frans wenste aangesproken te worden waarop de politie een grondige controle uitvoerde op papieren en voertuig.

Dat voorval gaf weer eens aan hoe Franstaligen over het Nederlands denken. Voor velen is het Nederlands geen officiële taal van België. Is het Nederlands een last eerder dan een hulp.

Zo herinnerde ik me opnieuw de tijd dat ik solliciteerde om een opleiding voor officier te volgen in het leger. 

Even het verhaal:

Mijn middelbare opleiding deed ik in de Technische school van de Luchtmacht te Safraanberg – Sint Truiden. Deze vierjarige opleiding was zowel voor Nederlands- als Franstaligen. Wij kwamen goed overeen met elkaar met dien verstande dat we met Franstaligen steeds Frans spraken, zij spraken immers geen Nederlands.

Bij het Examen voor officier, het examen A, waren ook die Franstalige collega’s aanwezig om deel te nemen. Resultaat van het examen: ik was niet weerhouden, gebuisd voor Frans! Mijn Franstalige vrienden werden wel toegelaten, ze waren geslaagd, ook voor Nederlands, ongelooflijk maar waar. 

Toegegeven, ik heb dat nooit volledig kunnen vergeten. Steeds vond ik dat oneerlijk en een bewijs dat Nederlandstaligen als tweederangsburgers gezien werden door de Francofone medeburger.

Ja, ik heb al wat ouderdom, dat de bevelen in het Frans gegeven werden was nog niet zo erg, ook niet het laconisch roepen “pour les Flamand la même chose”. Het verschil in waardering tussen mijn Frans en hun gebrek aan Nederlands kennis was dat des te meer.

Nu, uiteindelijk ben ik nog tevreden dat ik niet slaagde in het examen, dat gaf me de kans om de kansen te grijpen die ik greep en een geslaagde carrière uit te bouwen. Enkel denk ik er weer aan bij het lezen van artikels als in La Libre…